18-2-2021
Brenda WJH Penninx*, Daniel S Pine, Emily A Holmes, Andreas Reif
*Amsterdam UMC/ GGZ inGeest
Angststoornissen vormen de meest voorkomende groep onder psychische stoornissen en beginnen meestal voor of in vroege volwassenheid. Angststoornissen gaan gepaard met disfunctioneren van hersengebieden die reageren op gevaar, en het risico op het krijgen van een angststoornis wordt beïnvloed door zowel genetische en omgevingsfactoren. Een angststoornis komt vaak samen voor met een depressie of een lichamelijke aandoening, hetgeen de ziektelast verhoogt.
Wat heeft wetenschappelijk onderzoek tot nu toe bijgedragen aan onze kennis over angststoornissen? Hoe kunnen we angststoornissen het best behandelen en is preventie mogelijk?
Wie antwoord op deze vragen wil verkrijgen doet er goed aan om het in The Lancet recentelijk verschenen artikel ‘Anxiety disorders’ te lezen.
Een aantal belangrijke bevindingen;
- Het verminderen van de grote ziektelast door angststoornissen kan het beste bereikt worden door tijdige, nauwkeurige diagnostiek en adequate behandelingen.
- Evidence-based psychotherapie (met name cognitieve gedragstherapie) en psychoactieve medicatie zijn beide effectieve therapieën gebleken. De voorkeur van de patiënt hoort een rol te spelen bij het kiezen van de behandeling.
- Binnen huidige behandelmethodes is er focus nodig op het verbeteren van het sociaal en werk functioneren van patiënten.
Toekomstig onderzoek moet bijdragen aan meer geïndividualiseerde behandeling.
